Dit is het geworden. Het is geen sm-attribuut maar het eerste leidbandje van mijn ondertussen vierjarige hond. Dat was namelijke de eerste keer in mijn leven dat ik, stadskind dat ik ben, in het bos kwam. Ik ontdekte hoe die viervoeter als sprechhund mijn biechtstoel als atheïst werd. Ook wanneer ik de onvertrouwde relatie tussen het bos en mezelf probeerde te benoemen. bos + mens + hond: waar begint de ervaring van de natuur en waar eindigt de beleving van een gecultiveerde omgeving. En hoe tijdsgeest gebonden is die gewaarwording? Met deze vragen en dit object stap ik om 15u58 op de trein opzoek naar een collectieve reflectie. Imagen 2020!

24 augustus 2011, Chateau d'O, imagine2020 Summer Lab -
Als het in 19de eeuw het denken en het weten waren, in de 20ste eeuw de reflectie was, zo moet de toekomst de exercitie zijn die in het teken van de productie staat meent Peter Sloterdijk. Deze exercitie wil ik best aan gaan.

Daarom keer ik op mijn woorden van gisteren terug en ga ik niet op zoek naar een collectieve reflectie maar naar een individuele exercitie. Een oefening in evenwicht. Een evenwicht tussen mens en omgeving. Ik letterlijk hier, op micro-maat, en de mens in zijn omgeving op macro-maat.
Of zijn voor een evenwicht twee even grote krachten nodig? En welke van de twee wordt over- of onderschat door mij? Is het een verwoede poging om van humanisme over te schakelen op environmentalisme? Of is dat hetzelfde als de scheidinglsijn proberen zoeken tussen natuur en cultuur terwijl deze elkaar altijd wel ergens zullen opzoeken en in elkaar over gaan?

In een prachtige tuin, daar waar gewassen en kunst één worden wacht ik op een bus die de deelnemers naar Maison de Cevennes gaat brengen. Hoe we hier nu samen staan lijkt ook een beetje een tuin, en lees dan voor gewas, een zoogdier op twee benen lopend en voor kunst, de cultuur van 'leren kennen'. De exercitie die tot deze tuin en deze dans leiden zijn productief. Van de tuin is het al waarneembaar, in de vorm van de maaiende, vrijende, schrijvende mens. Dat de dans productief zal worden weet ik omdat ik hem ken, maar waar deze exercitie toe leidt zal zich later aan u openbaren.

2 september 2011
Voor het eerst in mijn leven voel ik mij een 'collega'.
'De collega's' was een Vlaamse sitcom uit mijn geboortejaar. Ik heb het nooit gezien. Maar ik denk te weten hoe het was. Mensen die 's ochtends op kantoor komen en doelbewust aan hun taak beginnen. Deze taak wordt echter de hele tijd onderbroken door hun eigen en elkaar dagelijkse drama's. Dit geheel levert een situatie-comedy op.
Voor het eerst in mijn leven voel ik mij een 'collega'.
Ik eet een boterham uit een zilverpapieren verpakking, mensen zeggen tegen mij "ik kom daar volgende week op terug" en en mensen lopen langs en groeten mij terwijl ik aan mijn bureau zit. De situatie is nog niet echt komisch maar het is nog geen vijf uur. Mijn taak wordt echter nooit onderbroken want het onderbreken is deel van mijn taak. Plus deze taak heb ik mijzelf opgelegd.
Dus ik mag mij nog zoveel 'collega' voelen ik ben het niet.

25 augustus 2011
We lopen door een fantastisch eikenbos.
Aangeplant door een minister van het Franse hof uit de achttiende eeuw.
Omdat hij droomde van een grote vloot.
Wij bouwen geen oorlogsschepen meer in eik.
Daarom lopen wij nu door een fantastisch eikenbos.
Overdonderd door het geduld van deze houten reuzen worden we allemaal een beetje stil.
Deze natuur door mensen hand geplant.
Weer word ik aangetrokken door de ontrekbare lijn tussen cultuur en natuur.

26 augustus 2011
Je kan aan een aangevreten dennenappel zien of een eekhoorn links of rechts handig was.
Als eekhoorns links- of rechtshandig kunnen zijn...
De boswachter die ons een rondleiding door een bos in de Cevennes geeft kauwt als een bezetene op zijn nicotinekauwgom. Het neemt bestiale normen aan.
"Oerbossen kunnen zich verplaatsen als hun voortbestaan in een gebied bedreigd wordt het duur alleen heel erg lang én waar moeten ze heen, er is geen plaats meer." verteld ons een doctor in de biometrie.
Ik ben hier niet alleen. Er zijn nog levende wezens die zich over de grens tussen natuur en cultuur buigen of erover struikelen.

6 september 2011
Johan Huizinga maakte een onderscheid tussen kinderachtigheid en spel, het puerilisme versus de homo ludens. Hiermee analyseerde hij oa het politieke klimaat in de jaren dertig van de vorige eeuw. 'Het temperament van opgroeiende knapen en de wijsheid van de jongensclub' aan de ene kant, en hij noemde 'de humor in het Engelse politieke debat' aan de andere kant. Ik kan nu allerlei parallellen met hedendaagse politiek proberen trekken, maar dan ik zou mij louter met kromme sensationele vergelijkingen bezig houden.

Ik wil het denk-spel omdraaien.
Ik wil de stap van het politieke naar het theaterlandschap maken.

Wat zijn de eigenschappen van het theater dat zich ver van de homo ludens begeeft en de eigenschappen van de kwajongen zich eigen heeft gemaakt?

De kwajongen is een jongen die dingen doet die men niet goedkeurt, maar die men toch aardig vindt.
Dit betekend dat hij als gevaarloos gezien wordt. (In deze gedachte gebruik ik jongen maar ik bedoel ook meisje natuurlijk. Ik denk trouwens dat de overeenkomsten tussen een kwameisje en een kwajongen groter zijn dan hun verschil in geslacht.)
Dus het is gevaarloos theater wat ethisch niet helemaal door mijn beugel kan maar toch mijn sympathie wegdraagt.
Met deze zelfbouwdefinitie ga ik zonder woorden het voor mij bekende theaterlandschap overschouwen, opzoek naar bewijsvoeringen.

15 september tot 2 oktober 2011

Tijdens de internationale Keuze staat alles in het teken van My first acting.
De docu die we hierover gemaakt hebben staat op de home-page en by My first acting.

vanaf 3 oktober
repetitie Rotterdam Health & Happiness 2020

Hoe maken we van Rotterdam de gezondste stad van Nederland?
Dat is de hoofdvraag tijdens de theatrale conferentie van regisseur Joachim Robbrecht in samenwerking met het Erasmus MC en Productiehuis Rotterdam.
Het publiek staat centraal: de bezoekers kunnen elke avond hun stem laten horen en zo een bijdrage leveren aan een gezonder en gelukkiger Rotterdam.
Bij aanvang van de conferentie worden bezoekers voorzien van informatie om hiermee tijdens de avonds zelf, al spelend, oplossingen voor problemen te ontdekken.

Hieraan repeteren is input voor de conferentie verzamelen en in hanteerbare bronmaterialen vertalen.
Wat ikzelf ga doen is nog onduidelijk.
Spannend.