Toen eind jaren tachtig een Japanse conglomeraat de eerste elektronicalijn voor kinderen op de markt bracht noemde ze het ‘my first...’. Het waren simpele producten waar geen specialisatie of voorkennis voor vereist was. Een kind kon nu zichzelf opnemen en herbeleven.
Zelf kind in de jaren tachtig was ik één van de kinderen voor wie de hemel der mogelijkheden openging bij ‘my first...’. Het was een pure “Zalig zijn de armen van geest, want hen is het koninkrijk der hemelen” (Mat 5.3)-ervaring. En onder ‘arm van geest’ wil ik niet verstaan ‘zij die het nut van geestesverrijking niet erkennen’ maar ‘naïef’ in de meest onschuldige zin van het woord.
Het verlangen naar zo’n eerste ervaring is binnen geslopen in mijn noodzaak als theaterkunstenaar. De eerste indruk mag dan soms onjuist zijn de juistheid is geen noodzakelijkheid voor schoonheid of verheffing.
De titels van de elementen voor mijn mentale reizen in het theater en de omgeving van het theater, verwijzen dus ook naar die eerste ervaringen, my first… .